Mr.M 29

ร่างบางของแบมแบมที่ถูกอุ้มขึ้นพาดบ่า ถูกโยนลงอย่างแรงบนเตียงนอนเนื้อดีในห้องนอนใหญ่ แม้จะเป็นเตียงชั้นดีที่ความนุ่มสบายมีมากเพียงใด แต่ถูกโยนด้วยแรงอารมณ์ของคนอุ้มก็ทำให้รู้สึกเจ็บจนจุกได้ไม่น้อย

 “นี่คุณกำลังทำอะไร ปล่อยผมไปเดี๋ยวนี้นะ” ร่างสูงของมาร์คโถมมาคร่อมทับทันทีเมื่อแบมแบมตั้งท่าคล้ายจะดิ้นหนี จมูกโด่งเป็นสันถูกกดลงที่ซอกคอหอมอย่างรุนแรง ไม่สนท่าทางขัดขืนดิ้นรนของคนใต้ร่างเลยแม้แต่นิด

 แบมแบมไม่มีทางชนะมาร์คต้วนได้  ไม่มีวัน

 “ฮึก ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ ฮึก อย่าทำกับผมแบบนี้” สองมือน้อยผลักคนที่ตะโบมจูบอยู่ที่คออย่างเอาแต่ใจให้ออกจากตัว ความรู้สึกเจ็บที่ซอกคอทำให้รู้ว่ามาร์ค ต้วนไม่ได้แคร์หรือแยแสความรู้สึกเขาเลย มันยิ่งทำให้แบมแบมรู้สึกสังเวชและอดสูกับชีวิตของตัวเอง

 ที่มาร์คทำเพราะเขาแค่กระหายในความใคร่ มันไม่ใช่ความรัก

 “ทำไมจะทำไม่ได้ นี่ผมกำลังทำให้คุณรู้ไงว่าคุณเป็นของผม!” มาร์ค ต้วนว่าขณะขบกัดฝังรอยเขี้ยวและร่องรอยรักไว้บนตัวของแบมแบม เขาจะทำมันทุกที่ ทุกตารางนิ้วบนร่างบอบบางนี่ แบมแบมจะได้เลิกปฏิเสธสักทีว่าไม่ใช่ของเขา

แบมแบมเป็นของเขา ของเขาทั้งหมด ของเขาคนเดียว!

 เพี๊ยะ

แบมแบมปัดป่ายพยายามดิ้นรนให้ตัวเองพ้นจากเหตุการ์บ้าๆที่กำลังจะเกิดขึ้น เพราะจะไม่ยอมให้ตัวเองเป็นของคนใจร้ายอีกต่อไปแล้ว  ด้วยแรงทั้งหมดที่มีจึงรวบรวมมันผลักมาร์คให้พ้นตัว ก่อนที่หลังมือบางจะฟาดเข้าที่แก้มสากของมาร์คอย่างเเรงจนหน้าหัน

 “ฤทธิ์เยอะนักนะ” แววตาของมาร์ควาวโรจน์จนน่ากลัว แบมแบมพยายามตะเกียกตะกายจะถอยหลังนี้ แต่มือแกร่งกลับยึดข้อมือบางทั้งสองไว้ได้บีบมันเเน่นจนรู้สึกเจ็บราวกับกระดูกจะเเหลก และผูกมัดมันเข้ากับเข็มขัดราคาแพงของมาร์ค และตรึงเขาไว้กับหัวเตียง

 “ไม่นะ ฮือ คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะมาร์ค อย่าทำกับผมแบบนี้!” แบมแบมพยายามดึงข้อมือให้หลุดพ้นจากพันธนาการ แต่ยิ่งดึง เข็มขัดหนังมันก็ยิ่งรัด จนเป็นตัวเขาเองที่เริ่มเจ็บแสบเพราะข้อมือบาดจนเลือดซิบ

 “ผมทำได้ และจะทำทุกอย่าง ให้คุณจำไว้จนวันตายว่าคุณเป็นของผม”

 แควก!

เสื้อเชิร์ตตัวสวยถูกฉีกออกจากกันโดยไม่รีรอแม้แต่จะปลดกระดุมเพียงเม็ด  มาร์คเข้าครอบครองกายบางโดยการจูบฝังรอยรักและบางทีก็ขบกัดเมื่อแบมแบมดิ้นรนขัดขืน  จนทำให้แบมแบมเจ็บ

 “อ๊ะ ฮือ อย่าทำแบบนี้เลย ฮึก อย่า...”

 แบมร้องเมื่อลิ้นร้อนของร่างหนาไล้เลียมาจนถึงยอดอก  จุดอ่อนที่สร้างความรู้สึกวาบหวิวให้กับตัวเขา  ร่างเล็กส่ายตัวพยายามดิ้นหนีแต่มันดูเหมือนกับเป็นการส่ายยั่วยวนเพื่อชวนเชิญมาร์ค ต้วนมากกว่า

 “ปากบอกอย่าแต่ตัวส่ายเข้าหานี่มันแปลว่าอะไรแบมแบม?” มาร์คผละออกจากอกบาง ยิ้มเย็นเย้ยหยันถาม แล้วลงนิ้วหัวแม่มือแข็งบดขยี้ที่ยอดอกจนทำให้คนใต้ร่างดิ้นรนด้วยความทรมาณ   แบมแบมจนปัญญาแล้วที่จะกล่าวห้ามมาร์ค เพราะเสียงที่พยายามเปล่งออกมันกลับไม่ใช่คำพูดที่สมองนึก แต่มันกลับเป็นเสียงครางอืออาน่าอายนั่นแทน ได้แต่ส่ายหัวทั้งน้ำตาให้มาร์คเลิกทรมาณเขาเสียที

 “มันแปลว่าคุณน่ะ ปากไม่ตรงกับใจยังไงล่ะ” ว่าจบ อกหนึ่งข้างก็ถูกปากของมาร์คเข้าครอบงำทันที เสียงจ๊วบจ๊าบดังออกมาอย่างหน้าอายเมื่อผมออกแรงดูดมันแรงๆ ส่วนอีกข้างก็มีมือของผมกำลังขย้ำขยี้มันอยู่ นี่เป็นจุดอ่อนของแบมแบม มีเพียงผมเท่านั้นที่รู้ดีกว่าใคร

เนื้อตัวสั่นระริก เสียงครางที่เอ่ยห้ามกระท่อนกระแท่น มันไม่อยากทำให้ผมหยุดเลยแม้น้ำตานั่นจะทำผมใจกระตุกก็ตาม ยิ่งแบมแบมร้อง มันยิ่งเหมือนชวนเชิญผม ยิ่งเขาต่อต้านผมก็ยิ่งจะทำให้แรง!

 “อ๊ะ...อ๊าส์ ยะ..หยุดนะ...หยุด”

แบมแบมร้องเสียงหลงเมื่อมาร์คไล้ตัวต่ำลงไปจนถึงท้องน้อย ลิ้นสากตวัดเลียจนตัวเขาร้อนจวนจะเป็นบ้าซะให้ได้ มันเป็นความทรมาณมากกว่ามีความสุขไปแล้ว เพราะครั้งนี้เขาไม่ได้ยินยอมพร้อมใจที่จะทำมันเลยสักนิด

เขาเจ็บ เจ็บจนแทบบ้าทั้งตัวและหัวใจ

“โอ๊ะโอ ดูเหมือนร่างกายคุณมันไม่ได้ต้องการแบบนั้นนะ” มาร์คลูบไปที่ส่วนแข็งขืนของกายเล็กที่มันโป่งพองขึ้นมากลางตัวของแบมแบม

“ไม่นะ! อย่าจับมัน”

“ชู่วๆ ผมไม่ฟังคุณหรอก ห้ามไปก็เท่านั้น”

“อ๊ะ...อ๊า....” เสียงหวานครางออกมาเมื่อตัวตนของตัวเองถูกมือสากบีบเค้นแม้จะมีอาภรณ์ที่สวมอยู่ขวางกั้น แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรตัวเขาเลยสักนิด เพียงแค่นั้นไม่พออกของเขายังถูกตะโบมจูบและขบกัดอีก  แบมแบมแทบจะตายเพราะความทรมาณที่มาร์คมอบให้

“ดังอีกนิดสิ ผมชอบเสียงคุณนะ” ลิ้นร้อนตวัดเลียที่ข้างแก้มก่อนจะเอื้อนเอ่ยประโยคที่ทำให้แบมแบมหุบปากแน่น

“ผมบอกแล้วไงว่าอย่าขัดใจผม!” มาร์คตวาดกร้าวทำให้ร่างบอบางของแบมแบมสั่นด้วยความกลัว มือหนาที่ทำหน้าที่บีบเค้นแปรเปลี่ยนเป็นถอดกางเกงนั่นออก แม้แบมแบมพยายามจะขัดขืนแล้วก็ตาม

กางเกงผ้าเดนิมเนื้อนุ่มถูกรูดออกพร้อมกับชั้นในด้วยความเร็ว มือหนากอบกุมแก่นกายเล็กอีกครั้งแล้วสาวมือแรงๆเป็นการลงโทษคนใต้ร่างที่ยังพยศไม่ยอมฟังเข้าซักที

“อ๊ะๆ พอแล้ว  อ๊ะ จะ ไปแล้ว พอแล้ว” แบมแบมกรีดร้องด้วยความทรมาณเมื่อถูกกระตุ้นให้อยากปลดปล่อย แต่ก่อนจะถึงขั้นนั้น หัวแม่มือของมาร์คกลับกดปิดที่ปลายส่วนไม่ให้เขาไปถึงฝั่งฝัน

“ผมไม่ให้คุณไปหรอก ถ้าจะไป เราต้องไปพร้อมกัน!” เสียงทุ้มสั่งก่อนจะควักแก่นกายที่นู่นจนพองออกมาจากกางเกง   สองขาของแบมแบมถูกยกขึ้นตั้งฉากเป็นรูปตัว M  เตรียมพร้อม มังกรตัวใหญ่ถูกจ่อไปที่ช่องทางรักที่ปิดสนิท แล้วทิ่มพรวดไปทันที

“ฮึก  อ๊า!” มังกรยักษ์ที่เหมือนกันท่อนเหล็กร้อนๆถูกทิ่มพรวดเข้ามาโดยไม่ผ่านการเปิดทาง ทำให้กายบอบบางนั้นเจ็บปวดจนพูดไม่ออก ราวกับร่างกายกำลังจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ แม้ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีอะไรกัน แต่ทุกครั้งที่ทำมาร์คทำด้วยความอ่อนโยนไม่ใช่เพราะเพลิงอารมณ์แบบนี้  แล้วขนาดที่ไม่ได้น้อยนิดของมันไม่เคยทำให้แบมแบมชินสักที  ความรู้สึกเหมือนมีของเหลวอุ่นๆไหลออกมา ทำให้รู้ว่าช่อทางรักมันอาจจะฉีกขาดแล้ว

แบมแบมเจ็บร้าวไปทั่วร่างเมื่อมาร์คพยายามดันส่วนแข็งขืนเข้ามาขึ้นกว่าเดิม  ความฝืดเคืองเพราะปราศจากสารหล่อลื่นหรือถุงยางทำมาร์คจิ๊ปากหงุดหงิดไม่พอใจ

แต่แบมแบม...ไม่เหลือความรู้สึกอะไรแล้วนอกจากเจ็บปวด

“อย่าเกร็งสิแบม!”มาร์คตวาดพยายามจะขยับกายให้ตัวตนของตัวเองได้เข้าไปมากกว่านี้  แต่แบมแบมกลับไม่ยอมให้ความร่วมมือเลย เป็นแบบนี้ไม่ใช่แค่แบมที่เจ็บแต่เขาก็เจ็บเหมือนกัน

เพราะตัวแบมแบมมันตอดรัดจนของเขาแทบขาดเลยให้ตายเถอะ!

จ๊วบ...จ๊วบ

มาร์คจำใจถอนกายออกมา แล้วหันมาจูบเพื่อปรนเปรอให้แบมแบมหายเกร็ง แม้กายบางจะยังดิ้นหนีอยู่แต่ก็น้อยลงมาก มาร์คเลยไม่อึดอัดที่จะทนหลอกล่อแบมแบมไปอีกนิด ก่อนที่....

สวบ

“อ๊า  แน่นชิบ”  มาร์คครางออกมาอย่างพอใจที่สามารถแทงเข้าไปได้มิดลำ แตกต่างจากแบมแบมๆที่ดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวดน้ำตานองหน้า

“อ๊ะ อ๊า แบม  แม่งโคตรดี อ๊า”

เพราะหมดปัญญาจะดิ้นรนแล้ว ร่างกายไม่หลงเหลือแรงแล้วให้ต่อต้านแล้ว แบมแบมจำต้องนอนนิ่งทั้งน้ำตาปล่อยให้มาร์คเสวยสุขกับร่างกายของตัวเองให้พอ เขาหวังว่าหากมาร์คพอใจ จะได้ปล่อยเขาไปเสียที

ตั่บๆๆๆๆ

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั้งห้องเมื่อมาร์คไม่หยุดโหมแรงเข้าหาแบมแบมสักที  เสียงครวญครางได้ความสุขสมของคนข้างบนและเสียงครวญครางด้วยความเจ็บร้าวอย่างทรมาณของคนใต้ร่างดังสอดประสานกันทั้งห้อง

“อ๊า อ๊ะๆๆ ชะ ช้าหน่อย อ๊ะๆ” เเบมเเบมร้องบอกเพราะเเรงกระเเทกที่มาร์คโถมเข้ามาทำให้เข้ารู้สึกเจ็บจนจุกไปทั่วท้องน้อย

“แฮ่ก อ๊ะ ใกล้แล้วแบม อ๊า” มาร์คโหมแรงทั้งหมดที่มีใส่ตัวของแบมแบมไม่ยั้งแรง จนแบมแบมตัวสั่นหัวคลอนโยกไปตามจังหวะ หากไม่มีมือมัดอยู่เสาเตียง ไม่แน่ว่าอาจตกเตียงไปแล้ว แบมแบมแทบหายใจไม่ทันเพราะรองรับแรงอารมณ์คนตัวสูงไม่ไหว ร่างกายมาร์คเน้นหนักๆเข้ามา 3-4 ที ก่อนจะกระตุกและนิ่งไป

ความอุ่นร้อนของของเหลวที่ไหลเข้าสู่แบมแบม ทำให้ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจพยายามจะยันกายลุกหนีให้สิ่งที่เชื่อมกันหลุดออก แต่มาร์คกลับไม่ยอมปล่อย  เขาเสียบมันคาไว้อย่างนั้นแถมยังกอดแบมแบมแน่นมากขึ้นอีก

“ปล่อยผมเดี๋ยวนี้ คุณไม่ได้ใส่ถุงยาง!” แบมแบมร้อง เขาเคยคิดอยากมีลูกกับมาร์ค  แต่นั่นมันอดีต ตอนนี้เขาไม่อยากแม้จะเเต่มองหน้ามาร์คด้วยซ้ำ แล้วมาร์คปล่อยมาแบบนี้ ถ้าเกิดเขาท้อง เขาจะทำยังไง

 แบมแบมไม่ได้เกลียดเด็ก  แต่เขาจะไม่ยอมท้องลูกของมาร์คต้วนแน่!

“ทำไม? กลัวท้องเหรอ”

“ใช่สิ ผมกลัว ผมไม่อยากท้องได้ยินมั้ย” ให้อุ้มท้องลูกของคนใจร้ายที่ใช้ความรักเขาเป็นเรื่องล้อเล่น แบมแบมไม่มีทางทำแน่

“แต่ผมอยาก”  มาร์คไม่เคยอยากมีลูก ทุกครั้งที่มีอะไรกันเขามักจะอ้างว่ากลัวแบมแบมยังไม่พร้อม แต่ครั้งนี้เขาพลาด เพราะความรีบและโมโห แต่ถ้าหากจะมีเด็กเกิดขึ้น เขาก็ควรใช้ประโยชน์จากเด็กได้บ้าง อย่างเช่น...ขังแบมแบมไม่ให้ไปจากเขาไง

“มันจะไม่มีวันเกิดขึ้นได้ยินมั้ยมาร์ค ต้วน!”

“งั้นเรามาดูกัน ว่าเด็กมันจะเกิด หรือไม่ได้เกิดกันแน่” ว่าจบมาร์คก็คลายปมเข็มขัดที่ผูกแบมแบมไว้กับหัวเตียง จับคนตัวเล็กให้พลิกคว่ำ ช้อนสะโพกงามขึ้นมาอยู่ในระดับที่เรียกว่าท่าคลานเข่า โดยที่ยังไม่ได้ถอดถอนแกนกายของตนออกจากช่องทางรักแม้แต่นิด  พร้อมออกแรงขยับอีกครั้ง

“พอแล้ว อ๊ะ อ๊ะๆ”

ให้มันรู้ไปสิว่าน้ำเชื้อของเขาจะแข็งแรงไม่พอทำแบมแบมท้อง ให้มันรู้ไปสิ!