Mr.M 23

“คุณมาร์คครับ คุณทำเเบบนี้มันเสียมารยาทนะครับ”  เเบมเเบมร้องห้ามเจ้านายที่จู่ๆก็ดึงตนออกจากโต๊ะของเเขกเเล้วลากมาในห้อง ดวงตากลมโตสบกับเเววตาที่คมกริบเเต่ฉายเเววคุกรุ่นใต้ความนิ่งสงบด้วยความไม่เข้าใจ

“ช่างหัวมารยาทมันสิ”

“คุณมาร์ค! ทำไมคุณไม่มีเหตุผลเเบบนี้ครับ คุณเมาหรือเปล่าครับ?”

“ผมมีสติ ผมรู้ตัวว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ เเละการที่ผมชอบคุณ ไม่พอใจเวลาที่คุณต้องตกอยู่ในวงล้อมคนอื่นนี่มันพอจะเป็นเหตุผล ที่ทำให้ผมดึงคุณออกมาได้หรือเปล่า”

มาร์คถามขณะสาวเท้าเข้าใกล้ ทำให้เเบมเเบมต้องขยับเท้าถอยหลังหนีจนเเผ่นหลังเเนบกับผนังโดยไม่รู้ตัว  สองเเขนเเกร่งเท้ากับผนังเย็นเฉียบกักกั้นคนตัวเล็กให้อยู่ในอ้อมกอด

“คุณมาร์คครับ…ทำแบบนี้มันไม่ถูกนะครับ” เเบมเเบมร้องห้ามทันทีเมื่อรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนๆที่เป่าอยู่ตรงหน้าของตัวเอง ปลายจมูกโด่งของผู้เป็นเจ้านายพ่นลมหายใจที่เจือกลิ่นของแอลกอฮอล์เจือจางชวนให้ร้อนไปทั้งหน้าเเละตัวเป่ารดเข้าใกล้  ใจดวงน้อยก็พาลเต้นกระหน่ำจนคุมสติเเทบจะไม่อยู่

“ผมไม่รู้ว่าใครเป็นคนสอนคุณเรื่องถูกผิด และผมก็ไม่สนด้วยว่าเขาจะเป็นใคร  เพราะถ้าผมรู้ผมคงอดใจไม่ไหวไปจัดการเขาเเน่ที่ป้อนตรรกะผิดๆให้คนของผม”

มาร์คพูดเสียงเรียบไม่ต่างจากยามปกติ  เเต่คนฟังกลับรู้สึกได้ถึงความไม่ปกติในน้ำเสียงนั้น  มันเอาเเต่ใจเเละดื้อดึง เเต่กลับดึงดูดให้ใจเต้นตามอย่างน่าประหลาด

“ตัวของผม ผมตัดสินเองว่าอะไรถูกอะไรผิด เเบมเเบม”ปลายนิ้วเรียวยาวเชยคางที่ได้รูปสวยให้เงยหน้าขึ้นมาสบตามองตน มาร์คสบตาที่เต็มไปด้วยความหวั่นเกรงเเละสับสนอย่างตั้งใจที่จะพินิจพิศมองมัน  ก่อนจะเอื้อนเอ่ยประโยคย้ำความรู้สึกของตนอีกครั้ง

“และผมก็ตัดสินเเล้วว่าการที่ผมชอบคุณ…มันไม่ใช่เรื่องผิดเลยเเบมเเบม”นิ้วเรียวเกลี่ยไล้ที่ริมฝีปากนิ่มอิ่มเอิบน่าสัมผัสอย่างทะนุถนอม แบมเเบมชั่งใจไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องทำยังไงต่อดีกับเหตุการณ์ตอนนี้  หัวสมองเขาคิดถึงคำเตือนเเละสั่งให้เขาผลักมาร์คต้วนออกไปไกลๆ  แต่หัวใจเจ้ากรรมนี่สิมันกลับบอกให้เขาทำตามไปอย่างที่ใจตัวเองกำลังรู้สึก…

ใช่…เเบมเเบมกำลังหวั่นไหวกับมาร์คต้วน

หวั่นไหวกับสายตาที่เเสนทรงพลัง

หวั่นไหวกับลมหายใจร้อนๆเเละกลิ่มหอมอ่อนๆมัวเมาสติของเขา

“บอกผม  ว่าเรารู้สึกเหมือนกัน  พูดเเบบนี้กับผม”  เอ่ยเสียงเเหบพร่าอย่างเอาเเต่ใจ  นาทีมาร์คไม่สนใจเเล้วว่าอะไรเป็นอะไร  เพราะไม่ว่าคำตอบเเบมเเบมจะเป็นยังไงมาร์คก็ไม่มีทางปล่อยเเบมเเบมไปอีกเเล้ว  ยิ่งภาพที่เเบมเเบมตกอยู่ในวงล้อมคนอื่นยิ่งทำให้มาร์คเเทบคลั่ง   

ทนใส่หน้ากากเทวดาต่อไปไม่ไหวเเล้ว  

ไม่ปล่อยเเล้ว  ไม่ให้เเบมเเบมไปไหนเเล้ว

มาร์คต้องได้  ต้องได้เท่านั้น!

“ผมรู้สึกเหมือนคุณครับ  อื้อ!”    ได้ยินคำที่ต้องการ สุดท้ายเสียงเรียกของหัวใจก็ดังกว่าเสียงคำสั่งของสมอง เเบมเเบมจะเสี่ยงสักครั้งในชีวิต เชื่อในสิ่งที่ตัวเองไม่เคยเชื่อมันมาก่อน เพราะมันไม่เคยเป็นเเบบนี้กับใครที่ไหนเลย นอกจากมาร์คต้วน เเค่มาร์คต้วนเพียงผู้เดียว

สิ้นสุดเสียง ริมฝีปากหยักได้รูปของคุณผู้บริหารก็โผเข้าจู่โจมยังอวัยวะเดียวกันของแบมแบมอย่างรวดเร็ว จนทำให้คนที่ถูกจูบอดสะดุ้งด้วยความตกใจไม่ได้ ริมฝีปากร้อนๆบี้บดอย่างตะกละตะกรามและโหยหาทำให้คนที่ตั้งตัวไม่ถูกเคลิ้มไปกับจูบร้อนๆนั่น   ปากหนักกดจูบซ้ำๆหมายจะขออนุญาตให้ลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจโพรงปากนุ่มนิ่ม แต่คนที่ไม่ประสีประสากลับไม่รู้ปิดปากแน่นกว่าเดิม  สองแขนแกร่งจึงวางลงที่เอวคอดได้รูปของคนตัวบางแล้วบดขยี้เอวบางๆนั่นให้สมกับความหมั่นเขี้ยวที่เขามี

“อื๊อ!” น้ำหนักมือที่ลงมากเกินไปทำให้เจ้าของเอวร้องออกมาด้วยความเจ็บ เป็นโอกาสที่ทำให้ลิ้นร้อนๆได้มีหนทางเข้าไปสำรวจในโพรงปากนิ่ม

ลิ้นร้อนเข้าสำรวจทุกซอกทุกมุมของโพรงปากนิ่มอย่างชำนาญ  ปล้นจูบเอาความหอมหวานที่โหยหาอย่างตะกละตะกราม  จูบที่ทวีความรุนแรงและจาบจ้วงทำให้แบมแบมหายใจไม่ทัน  มือบางเริ่มออกแรงทุบที่อกแน่นดึงปึ่กๆเพราะรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะขาดอากาศหายใจ  แต่มือหนากลับรวมสองมือน้อยที่ทำร้ายร่างกายตนเอาไว้เนื้อหัว แล้วค่อยผ่อนแรงจูบลง

จ๊วบ จ๊วบ

เสียงน่าอายเกิดขึ้นเมื่อมาร์คผละจูบที่แสนร้อนแรงออก  กดจูบหนักๆที่ริมฝีปากเยลลี่น่าสัมผัสนั่นอย่างแสนเสียดาย  สายตาคมสบกับดวงตากลมโตหวานๆที่เจือน้ำใสๆคลอที่หน่อยตา  ยิ่งพอก้มมองริมฝีปากที่เจ่อแดงจากฝีมือตนเองมาร์คยิ่งพอใจ   อา  มาร์คว่ามาร์คคุมตัวเองไม่ได้แล้วล่ะแล้วล่ะ

มาร์คต้องการแบมแบม  ต้องการมาก  หากไม่ได้เขาคงต้องคลั่งตายแน่ๆ

“คุณจะฆ่าผมเหรอครับ”  แบมแบมตัดพ้อ  ก้มหน้าชิดอกด้วยความเขินอายไม่กล้าหันหน้าไปสบตากับเจ้านาย

“แล้วคุณจะยอมให้ผมฆ่ามั้ยล่ะครับ  แบมแบม”  เสียงทุ้มกระซิบชิดที่ใบหูสวยแล้วใช้จมูกโด่งคมสันคลอเคลียเข้าที่แก้มใส  สูดดมเอาความหอมที่ค่อนข้างทรมาณตัวเขาเองเข้าเต็มปอด

แบมแบมหอม...หอมจนอยากจะกลืนกินให้หมดไม่เหลือกลิ่นไว้ให้ใครได้ตามเจอเลย

“คุณมาร์ค  อย่าครับ”  เสียงหวานร้องห้าม เมื่อริมฝีปากหนาเริ่มเข้าจู่โจมที่ซอกคอหอมนิ่มของตน  สัมผัสร้อนๆที่ชวนให้รู้สึกแปลกๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนกำลังทำให้แบมแบมตัวสั่นสะท้านไปแทบทั้งตัว

“รู้อะไรมั้ยแบมแบม...คุณต่างหากที่กำลังฆ่าผม” เสียงทุ้มพึมพำขณะคลอเคลียไปทั่วใบหน้า  สัมผัสเบาๆที่เริ่มพรมจูบจนเสียทั่วทำให้แบมแบมเริ่มเคลิ้มไปกับสัมผัสที่อีกคนมอบให้  กว่าจะรู้สึกตัวคอกว้างของชุดยูกาตะที่ตัวเองสวมใส่อยู่  ก็ถูกแหวกให้ฝ่ามือหนาเข้าไปสัมผัสเรือนกายนุ่มนิ่มเสียแล้ว

“ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นคุณ มันกำลังฆ่าผมให้ตายช้าๆ และมันก็ทรมาณมากเลยล่ะ ” มือแกร่งเอื้อมจับมือบางให้สัมผัสเรือนกายของตัวเองอย่างช้าๆ จงใจบังคับให้มือบางลูบไล้ไปที่ทุกส่วนของตัวเอง  โดยเฉพาะตัวตนที่กำลังบ่งบอกความทรมาณด้วยการพองตัวจนนูนชัด

“!!!”

“Please help me now.”มาร์คพูดที่ข้างหูก่อนดันกายคนที่ตัวเล็กกว่าให้นั่งลงไปกับพื้น  แบมแบมจ้องมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าตนด้วยความตระหนก  ขัดเขินไม่กล้าลงมือ  เขารู้ว่ามาร์คกำลังต้องการอะไร แต่จะบอกยังไงว่าเขาทำไม่เป็น

“ผม ผมทำไม่เป็น”

“It's like ice cream, Eat it.” ไม่เพียงแค่สั่งด้วยสายตาที่กดดัน แต่มือหนายังควักเอามังกรที่เพิ่งตื่นจากการหลับใหลให้ออกมาต่อหน้าแบมแบม

สายตาสับสนและขัดเขินของแบมแบมทำให้มาร์คยิ้มมุมปากอย่างพอใจ  ลูบหัวทุยเบาๆอย่างเอ็นดูแล้วค่อยส่งไอติมร้อนของตนให้เข้าไปประชิดปากนิ่ม

“Please...”เสียงทุ้มวอนขออีกครั้ง ทำให้แบมแบมอดปฏิเสธไม่ได้ มือเล็กค่อยจับที่มังกรอย่างกล้าๆกลัว  ก่อนที่ลิ้นบางๆจะเลียที่ส่วนหัวอย่างช้าๆ

“อ่าห์...เด็กดีของผม...เร็วกว่านี้ครับ” ไม่เพียงออกปากสั่งเปล่าๆ ยังบังคับให้มือบางรูดขึ้นลงที่แก่นกายของตัวเองอย่างรวดเร็วตามแรงอารมณ์ ไม่เพียงแค่นั้น  ฝ่ามือที่เคยลูบหัวทุยอย่างเอ็นดูก็ออกแรงผลักให้ปากเล็กๆเข้าครอบครองตัวตนของตัวเองให้มากขึ้น

 “ดูดมันแรงๆแบม อ๊าส์ แบบนั้น”

“อึ่ก”  แรงบังคับของอีกฝ่ายทำให้แก่นกายร้อนที่อมอยู่ดันลึกเข้ามาจนเต็มปากและทิ่มไปถึงคอหอย  แบมแบมอึดอัดจนน้ำตาเล็ดแต่ยังพอหายใจหายคอได้บ้าง เลยยอมทำหน้าที่ตรงนั้นต่อไป

“อึ่ก จ๊วบ”

“อ๊า เร็วกว่านี้แบม  ผม ผมจะไม่ไหวแล้ว”  เหมือนจะเริ่มเป็นงานและนึกสนุก  แบมแบมจึงจัดการดูดมันแรงๆเหมือนไอติมอย่างที่มาร์คว่า  ทำให้กายหนาถึงกับเกร็งแข็งเชิ่ดหน้าขึ้นสูงส่งเสียงครางไม่ขาดปาก

“อึก…”

“เร็วกว่านี้ เด็กดี แรงกว่านี้  อา...”  มาร์คบังคับดันหัวแบมแบมให้เข้าออกตามใจตัวเอง ทำให้คนที่ดูดมังกรจนแก้มตอบนั้นหน้าขึ้นสีแดงจัด  ไม่ช้า กายหนาก็กระตุกถี่ๆก่อนจะปลดปล่อยเข้ามาเต็มปากแบมแบม

ของเหลวร้อนที่ไหลเข้ามาเต็มปากพร้อมกับกลิ่นคาวและความรู้สึกที่อยากจะอ้วก  แบมแบมอมมันไว้เต็มแก้มพยายามจะคายมันทิ้งแต่มือหนาของอีกฝ่ายกลับปิดปากเขาไว้แล้วเอ่นยเสียงดุบังคับ

“กลืนลงไปครับ  เก่งมากเด็กดี” แบมแบมจำใจกลืนลงคออย่างอยากลำบาก เมื่อพยายามส่งสายตาอ้อนวอนขอแล้วก็ไม่เป็นผล   แก้มใสเห่อร้อนด้วยความเขินอายที่เพิ่งรู้สึกตัวว่าทำเรื่องน่าอายลงไปมากมายเสียเหลือเกินจนไม่กล้าสู้หน้ามาร์คแล้ว

แบมแบมคนใจง่าย...แค่คำว่าชอบก็ยอมทำให้เขาขนาดนี้เลยเหรอ

“ผมไปได้หรือยังครับ”  ถามออกเบาๆ อยากจะกลับไปที่ห้องตัวเองแล้วกรีดร้องออกมาดังๆให้สาสมกับความรู้สึกตอนนี้จริงๆ

“คุณไปไหนไม่ได้แล้วล่ะ”  มาร์คพูดก่อนจะช้อนกายอีกคนขึ้นอุ้มแล้วตรงไปไปที่เตียงกว้าง  ร่างบางสะดุ้งเบาๆเมื่อแผ่นหลังสัมผัสกับความนุ่มนิ่มของเตียง  ไม่ทันจะได้เอ่ยปากถามว่าทำไมพาตนมาที่  ริมฝีปากของตนก็ถูกมาร์คแย่งไปเป็นเจ้าของเสียแล้ว

เสียงเฉอะแฉะดังน่าอายออกมาให้ได้ยิน  แบมแบมเหมือนคนถูกทุบหัวไปแล้วไม่เหลืออาการรับรู้อะไรทั้งนั้น  มาร์คกำลังมอมเมาเขาด้วยจูบอันแสนร้อนแรงและสัมผัสร้อนจากฝ่ามือปลาหมึกที่เริ่มลวมลามไปทั่วตัวของเขา  มาร์คกำลังทำให้แบมแบมเสียสติและความเป็นตัวตนของตัวเองไป  แต่แบมแบมจะรู้มั้ยว่าตนเองก็ทำให้มาร์คเริ่มจะคลั่งขึ้นมาแล้วเหมือนกัน

แบมแบมหอมหวานไปทั้งตัว  ยิ่งเวลาที่มีกลิ่นของตัวมาร์คอยู่ด้วย มันยิ่งทำให้มาร์คแทบจะขาดใจตาย

“อ๊า อ๊ะ” ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเมื่อถูกลิ้นร้อนจู่โจมที่จุดอ่อนคือใบหูสวยมาร์คจัดการแยงลิ้นสลับกับขบเม้มไปทั่วติ่งหูและซอกคอสวย  กายบางบิดเร่าไปกับผ้าปูเตียงไม่ต่างจากวันที่ตนเองเมามาย  แบมแบมทำไปตามสัญชาตญาณที่บังคับโดยไม่รู้เลยว่ามันกำลังปลุกให้เสือร้ายในตัวมาร์ค ต้วนตื่นขึ้นมาโดยที่ไม่รู้ตัว

กายบางบิดเบียดตัวเข้ากับร่างของคนที่ขึ้นคร่อม  มือไม้ที่ไม่รู้จะเอาไปไว้ตรงไหนขย้ำขยี้ผ้าปูจนมันแทบจะขาดคามือ  ขณะที่อีกคนบนร่างจงใจจูบสร้างรอยรักไปทั่วตัวของตนอย่างไม่ลดละ ยิ่งเวลาที่ปากหยักเข้าครอบครองแล้วดูดดึงที่หัวนมสีชมพูจนมันขึ้นสี  เสียงครางน่าอายก็ยิ่งดังขึ้น

“อ๊า แบบนั้นมัน อ๊า” มือน้อยจิกเข้าที่กลุ่มผมสวยระบายอารมณ์  ยิ่งทำให้มาร์คครางในลำคออย่างพอใจ  หน้าอกของแบมแบมไม่อวบอิ่มดังเช่นของผู้หญิง  แต่มันก็น่าฟัดจนมาร์คขยี้มันแทบจะแหลกคามือ  ยิ่งขยี้บี้บดทั้งนิ้วทั้งปาก เสียงของแบมแบมก็ยิ่งดังขึ้นอีก ยั่วอารมณ์ดิบมาร์คเป็นอย่างดี

กิโมโนตัวสวยถูกมือหนาถอดออกจนมันไปกองกับพื้นเตียงตั้งแต่เมื่อไรไม่มีใครสนใจจะรู้  เพราะสัมผัสร้อนที่กำลังปรนเปรอมันมอมเมาสติจนแทบไม่มีเหลืออยู่

“อ๊ะ”  ซอกคาอ่อนด้านในถูกบีบด้วยความหมั่นเขี้ยวเรียกสติของแบมแบมให้เริ่มกลับมา  ดวงตากลมโตที่เคยหลับตาพริ้มลืมขึ้นมาดูสิ่งที่ผู้เป็นเจ้านายกำลังทำกับตัวของเขาเอง

“อ๊า คุณมาร์ค มันสกปรกนะครับ  อ๊า”

“คุณสะอาดไปทั้งตัวครับ แบมแบม” มาร์คพูดขณะซุกหน้าเข้าที่ซอกขานิ่ม จงใจตัดลิ้นเลียไปที่ปากทางรักจนคนที่เป็นเจ้าของบิดกายด้วยความเสียวแทบจะตาย  เอวคอดกิ่วแอ่นขึ้นตามการชักนำของคนข้างบน

“อ๊ะ มัน อ๊า  คุณมาร์ค อ๊า”  เสียวจนพูดไม่เป็นภาษาแล้วสำหรับแบมแบมตอนนี้  แต่สิ่งแปลกปลอมที่เริ่มคืบคลานเข้ามาทำให้แบมแบมกัดฟันขบกันแน่นด้วยความเจ็บปวด

“อ๊า ผมเจ็บ คุณมาร์ค ฮึก”

“ซี๊ดส์  อย่าเพิ่งเกร็งสิแบม”  นี่ขนาดแค่ปลายนิ้วนะ ช่องทางรักก็ตอดรัดจนมาร์คแทบจะอดใจไม่อยู่  แต่พอนึกขึ้นได้ว่าเป็นครั้งแรกของเจ้าตัว  มาร์คเลยพยายามจะทำให้แบมแบมเจ็บน้อยที่สุด  ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกันที่อยากทะนุถนอมคนๆนี้นัก  อาจเป็นเพราะว่าความหลงละมั้ง  มาร์คคิด

ปลายนิ้วค่อยวนเย้าแหย่จนเข้าไปได้ครบทั้งนิ้ว จากหนึ่งเป็นสองจากสองเป็นสาม เคลื่อนไหวเบิกทางให้ปากทางรักกระชับเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่ใหญ่กว่า  แบมแบมได้แต่ขบตาแน่นข่มความเจ็บแสบจากความคับตึงของสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาในตัว

พอเห็นแบมแบมเริ่มหายเกร็งและคิดว่าน่าจะพร้อมแล้ว  มาร์คจึงถอนนิ้วออก หันมาป้อนจูบปรนเปรอและซับหยาดน้ำตาที่หางตาคู่สวยให้ มือหนาก็ป้วนเปี้ยนไปบีบเค้นเอวสลับบดบี้ขยี้อกบ้างเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ  ก่อนที่จะ...

สวบ

“อ๊า! ฮึก เอามันออกไปนะ คุณมาร์ค ผมเจ็บ ฮึก”

“ชู่วครับ ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร”  เห็นน้ำตาที่ไหลออกมาแล้วใจมาร์คมันคันยิบๆ  จนต้องหยุดกายที่จะพยายามเข้าไปในตัวของร่างบางอีกครั้ง  หันมากกอดเอาใจคนใต้ร่างให้หายเจ็บแสบ

แบมแบมซบหน้าลงกับไหล่เปลือยเปล่าของคนที่กอด  พยายามไม่เกร็งและอยู่นิ่งๆให้มันบรรเทาความเจ็บลง  แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้เลยแม้แต่นิด ตัวตนเพียงครึ่งของมาร์คที่เต้นตุบๆในตัวแบมแบมยิ่งทำให้เขาเจ็บมากขึ้นไปอีก  อยากเอามันออกแต่ก็ทำไม่ได้เลย...

“ฮึก มันเจ็บ ฮือผมเจ็บมากเลย ฮึก เอามันออกไปได้มั้ย”

“ไม่เป็นไรนะแบมแบม ถ้าคุณเจ็บ ก็กัดผมแรงๆ”

“ฮึก แต่คุณ คุณจะเจ็บ”

“ไม่เป็นไรเลยครับ ไม่เป็นไร” มาร์คกดจูบที่หน้าผากนิ่มอย่างเอ็นดู  ตัวเองเจ็บเพราะเขาแท้ๆยังไม่วายมาห่วงเขาอีก  แบมแบมกำลังทำให้มาร์คหลงขึ้นไปอีกแล้วนะ

มือหนายกเรียวขาบางให้มาเกี่ยวที่เอวตนไว้  จัดแจงให้ร่างบางอยู่ในท่าที่สบายที่สุด ไม่วายหยิบหมอนมารองสะโพกสวยให้อีกชึ้นเพื่อผ่อนแรงกระแทกด้วย  ก่อนจะค่อยกดกายหนาให้เข้าไปใกล้ช้าๆ

“อื๊อออ”

“ซี๊ดส์ กัดเลยครับ กัดแรงๆ” มาร์คซี๊ดปากเพราะแรงขบกัดบนไหล่ กว่าจะเข้าได้จนสุดลำ ก็เจ็บปวดพอดู   ค่อนข้างโชคร้ายที่เขามันใจร้อนไม่หยิบอะไรติดมือมาเลยแม้แต่ถุงยางหรือเจลหล่อลื่น  ก็ใครมันจะไปคิดล่ะว่าอยู่ๆแบมแบมก็ยอมขึ้นมา

“ฮะ..มัน อึก..มันอึดอัด”

“งั้นผมขยับนะ”

มาร์คพูดก่อนจะสาวกายเข้าหาเนิบนาบช้าๆ 5-6 ที จนแบมแบมตัวโยกคลอนตามแรงที่ส่งให้  ไม่ช้าความฝืดเคืองคับตึงก็เริ่มหายไป  พอๆกับความเจ็บปวดของแบมแบมที่ค่อยแปรเปลี่ยนมาเป็นความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่

ปึ่กๆๆๆ

เสียงหัวเตียงกระทบกับผนังพร้อมๆกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง  เนื่องจากแรงของคนบนร่างที่โหมกระหน่ำขยับเอวถี่ๆเข้าใส่คนใต้ร่างจนตกลงจากหมอนที่เอาประคองสะโพก  เสียงครางหวานดังออกมาอย่างลืมอายที่ความรู้สึกเสียวซ่านเกาะกุมตัวเขาจนไม่อาจควบคุมตัวเองได้เลย

“อ๊ะ คุณ อ๊า คุณมาร์ค มัน อ๊า มันลึก”

“แฮ่ก แบมแบม เรียก เรียกผมว่าแด๊ดดี้”

ร่างหนาที่เหงื่อโทรมกายออกปากสั่ง ขณะกระแทกกระทั้นแรงใส่ไม่มีหยุด

“อ๊ะ แด๊ดดี้ อ๊าๆ”

ได้ยินเสียงที่เรียกเอาใจมาร์คก็ยิ่งโหมกายใส่ ไม่สนเลยว่าใต้ร่างจะรับแรงอารมณ์ตัวเองได้มากแค่ไหน มือหนาบีบบั้นท้ายงามงอนแน่นจนคนโดนต้องร้องออกมาเพราะมันเสียวสุดๆยามที่โดนกระแทกใส่

“อ๊า จะไปละ อ๊า” ไม่ทันจนประโยค  แก่นกายเล็กก็พ่นพิษของเหลวออกมาเปรอะเปื้อนหน้าท้องตัวเองและคนที่อยู่บนร่าง  มาร์คจึงยิ่งโหมแรงใส่ก่อนจะกระตุกกายหนักๆ แล้วดึงตัวเองออกมาจากทางรักอย่างรวดเร็วจนแบมแบมตั้งตัวไม่ทัน  มังกรยักษ์ถูกชักออกมารีดพิษข้างนอกจนเปรอะเปื้อนไปเต็มท้องของมาร์คและแบมแบมก่อนที่จะซบลงกับอกบางอย่างหมดท่า

“คุณมาร์ค” แบมแบมช้อนตามองเรียกคนที่นอนซบอกตัวเองเสียงแผ่ว  ตอนนี้สับสนไปหมดแล้วว่าจะเอายังไงดีกับตัวเอง  นี่เขาเพิ่งจะมีอะไรกับเจ้านายตัวเองจริงๆเหรอ?

“เรียกผมแด๊ดดี้ดีกว่า” มาร์คยิ้มบางลูบหัวสวยไปด้วย

“แด๊ดดี้? แต่ว่า...”

“ชู่ว ผมรู้ว่าคุณจะพูดอะไร  ฟังนะแบมแบม ตอนนี้คุณไม่ใช่แค่เลขาผมแล้ว”

“มะ...หมายความว่า”

“คุณเป็นของผม เป็นของผมทุกอย่างแล้วเบบี้” มือบางถูกจับมาจูบพร้อมกับดวงตาคมกริบที่สื่อฟ้องความหมายให้คนที่สบมันต้องหลบตาด้วยสะท้านเพราะความเขินอาย

“เบบี้ แปลว่าที่รัก เป็นที่รักของผมแล้ว  เป็นอะไรไม่ได้อีก หน้าที่ของเบบี้ คือมีความสุขและอยู่กับผม เข้าใจหรือยังครับ เบบี้”

“แต่คุณมะ...แด๊ดดี้ครับ ผม”

“ถ้าคุณยังไม่เข้าใจ ผมคงต้องย้ำใหม่อีกรอบนะครับ เบบี้” มุมปากหยักยกยิ้มเจ้าเล่ห์  กดจูบหนักๆปิดริมฝีปากอิ่ม ก่อนจะหยัดกายให้ลุกจากร่างคนตัวบาง  เดินลงจากเตียงตรงไปที่กระเป๋าเดินทางที่ถูกวางไว้มุมห้อง  แบมแบมหยัดกายหมายจะมองตามแต่ร่างเปลือยเปล่าที่เดินแก้ผ้าโทงเทงไม่อายฟ้าดิ้นของเขาก็ทำให้ต้องรีบหันมาหลับตาปี๋หนีหน้าซุกลงกับหมอน

ฮืออออ เห็นเต็มๆตาเลย

มาร์คหยิบซองอะลูมิเนียมออกมา โชคดีที่พอเหลือติดมานิดหน่อย เมื่อกี้ใจร้อนไม่ฉุกคิดทำให้มาร์คสนุกไม่สุดเลย  ขอแก้มืออีกครั้งแล้วกัน  หันมามองร่างขาวบอบบางที่ซุกหน้าหนีกับหมอนยิ่งทำให้หมั่นเขี้ยว 

ฟอด ฟอด

“หันมาหาผมครับ อายอะไรกัน เห็นหมดแล้วนี่”

“ฮืออ  ก็ผมอายอ่ะ คุณนี่มัน!”

“งั้นก็ต้องมองบ่อยๆแล้วครับ Baby look at me now”เสียงทุ้มกระซิบข้างหูพลางออกแรงให้แบมแบมหันมา  ก่อนจะประกบจูบอีกครั้งที่ริมฝีปากนุ่มนิ่ม  และบทรักบทใหม่ก็ถูกเริ่มขึ้น




*ไปหวีดไปเม้นต์กันต่อนะคะ      https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=2001111&chapter=24